Simon Theewis (1950) zette zijn eerste voetstappen in de kunstwereld als beeldend kunstenaar, grafisch werk, tekenen en schilderen, maar pakte geleidelijk aan de fotografie op. Simon fotografeert landschappen, stillevens, architectuur en de mens in stad en land. Ook zoekt hij naar abstracte beelden in zijn omgeving. Hij dwaalt graag door een stad of verwilderde natuur. Zijn stillevens bouwt hij op met wat hij bij toeval vindt en volgt hierbij zijn intuïtie.
“Nog altijd vind ik een camera een hoogst wonderlijk ding. Met zo’n lichtgevoelig doosje knip je een moment uit de realiteit. Ik wil het moment duur geven. Standpunt, kadrering, materiaalkeuze en verwerking van het beeld kleuren die realiteit tot de uiteindelijke foto.” Theewis maakt zowel landschappen als stillevens. Daarbij valt op dat in de landschappen de mens, veelal, afwezig is. De beelden roepen een gevoel van melancholie en eenzaamheid op.
In de stillevens is de vergankelijkheid voelbaar. Theewis zoekt naar poëtische beelden. Taferelen worden opgebouwd, waarbij het toeval een grote rol speelt. Verdorde bladeren, uitgebloeide bloemen en een dood insect, soms verdwaald tussen lagen glas. In een spel van vorm, structuur en kleur kan een beeld soms bijna abstract worden.