Esther Hans is een scène-denker. Ze denkt in beelden, ook als ze schildert, tekent, fotografeert of schrijft. Haar werk gaat over hoe ze denkt dat mensen zich tot elkaar verhouden.
“Al zo lang als ik me herinner scan ik de ruimte die ik betreed om te kijken of hij veilig is. In mijn fantasie maak ik met bestaande mensen uit films of van een plaatje uit de krant nieuwe verhalen. Met een snelle en kleurrijke kwast zet ik dat op het doek of papier die volgens de toeschouwer weer leest als een filmscène. Op papier werk ik met Oost-Indische inkt of houtskool, in een vlug tempo. Als personages lang blijven hangen kan dit resulteren in verhalen (schrijven) of een beeldroman.”
“Mijn werk is sterk geïnspireerd door film en met name de films en scènes met veel spanning en misdaad. In mijn fotografie ben ik zelf de hoofdrolspeler waarin ik snel en ad hoc handel. Ik probeer mezelf in lastige onhandige situaties te fotograferen. Dus ik ga in een kast zitten, of ik hang aan een trap, de vormen die je lijf dan aanneemt vind ik interessant. Je wilt meestal mooi op de foto. Maar ik vind foto’s pas interessant worden als ze misgaan.”
“De laatste tijd wordt mijn werk steeds persoonlijker en zet ik mijzelf in mijn tekeningen. Ook gaat mijn werk meer over hoe ik mij verhoud tot de wereld en wat ik daarbij voel. Omdat ik groot voorstander ben van samenwerkingen en kruisbestuivingen zal je in mijn atelier ook werk van andere kunstenaars tegen kunnen komen. Ook volg ik op dit moment een post- academische opleiding te Rotterdam om mijn werk te verdiepen.”