Maritiem schilder Arnold de Lange (49) uit Wormer hecht aan authenticiteit en detail. Liefhebbers van schepen kunnen zijn olieverfschilderijen in het weekeinde van 23 en 24 september bezichtigen in Zaansgroen in Zaandam.

Zijn schilderijen trekken je In een oogopslag de zee in waar schepen een lelie slag met elkaar leveren. Schepen staan in brand, zwarte rookwolken boven lege sloepen in het water, kanonnenvuur vanaf de oevers. Op de spiegel van de schepen schittert het wapen van Nederland als bewijs van een triomfantelijke zeeslag. Maritiem schilder Arnold de Lange (49) uit Wormer hecht aan authenticiteit en detail. Hij weet veel over de ‘Tocht naar Chatham’. (juni 1667, nu 350 jaar geleden en daarom een herinneringsjaar). In beelden is deze slag bekend van onder andere de schilderijen van Willem en Peter van de Velde en Jan van Leyden. Nederlandse schepen onder leiding van Michiel de Ruyter versloegen in enkele dagen de Engelse oorlogsvloot. Een aantal schilderijen die Arnold de Lange hiervan maakte was al eerder te zien in het Marinemuseum in Den Helder. Maar zijn vertellingen rond Chatham waren toen nog niet compleet. Die episodes heeft de Wormer alsnog gemaakt en dat onbekende werk is te zien in Zaansgroen. In de galerie is een tijdlijn van de Nederlandse scheepvaart tussen de 17e eeuw en heden te zien. Niet alleen oorlogsschepen of pantserschepen, maar ook tjalken, stoomschepen, slepers en de Zaandamse houthaven met drijvende balken. En alles in olieverf.

Een zeeman is hij niet. Geen zeiler, geen matroos of kapitein. Maar hij glijdt wel regelmatig in een kano door de Zaanse sloten en plassen of over de Zaan om vanuit dat oogpunt Zaanse en Noord-Hollandse landschappen vast te leggen. En hij loodst zichzelf urenlang door talloze archieven, historische logboeken, internetsites. YouTube-filmpjes en musea. Hij krijgt waardevolle informatie van scheepskenners en historici. Hij maakt gebruik van schaalmodellen om de schepen in zijn zeegezichten in een ander perspectief te zenen, de lichtval te bepalen. Hij oriënteert zich als in vogelvlucht over de schepen. Voor zijn serie over Chatham gebruikte hij ook Google Streetview om de omgeving goed te leren kennen. En hij maakt ook dankbaar gebruik van maquettes en modellen als die van ‘De Reede van Texel’, te zien in het Museum Kaap Skil in Oudeschild, of van de historische overzichten in het Marinemuseum in Den Helder. Juist vanwege de historische correctheid wordt zijn werk veelvuldig gebruikt voor scholing- en studiedoeleinden. Afbeeldingen van zijn werk zijn te vinden in boeken en magazines. Een hedendaagse invulling van zijn werk is ook te zien in fotocompilaties van nagespeelde historische gebeurtenissen waarbij de schilderijen als decor worden gebruikt voor acteurs in kostuums. Hij kan beeldend vertellen over het afspekken van een walvis, waarin Zaanse walvisvaarders met flens-messen hun vangst opensnijden, terwijl het dier in de touwen hangt en het schip scheefzakt in net water vanwege het gewicht van het zoogdier. Ook dc verhalen over Nova Zembla. Willem Barentsz en zijn bemanning die met schepen vastgevroren zaten in de ijszee, kan hij filmisch verwoorden en evenzo in olieverf verbeelden. Hij is vooral een weekendschilder. Want hij is op werkdagen lasser. En hij heeft een gezin. Dus is er op weekdagen niet veel tijd om het penseel en palet te hanteren. En historisch onderzoek vraagt ook veel tijd.

Na de expositie wil hij zich weer wat meet richten op zijn landschappen. Intussen is hij ook bezig met een bijzondere opdracht: de lJsselkogge in Kampen. Zes jaar geleden werd een scheepswrak (grotendeels in tact) uit de late Middeleeuwen (1560) gevonden en in februari 2016 werd het wrak gelicht. Op basis van het bronnenmateriaal hoopt hij het Koggeschip in volle glorie in olieverf te kunnen vormen. De lJsselkogge moet ooit worden geëxposeerd, met het schilderij in de nabijheid.

Door: Ron Amesz – Noordhollands Dagblad 16 september 2017