Na de middelbare school ontwikkelde Roland Broekhuis zich op de Rietveld Academie. Het werd een lange ontdekkingstocht om via allerlei thema’s een beeldtaal te ontwikkelen die iets toevoegt. Het uitdrukken van emotie vanuit een levensgevoel. Schilderen over het universum werd tenslotte een manier voor hem om abstracter te gaan werken, aan verwondering en fantasie vorm te geven.
Keiharde confrontatie met zijn gezondheid bracht hem uiteindelijk op de gedachte dat schilderen over het universum een soort uitzoomen is, naar een wereld die we niet zien. Maar wat gebeurt er als we inzoomen op onszelf, lichaam, organen, bloed, huid en lichaamssappen? Een wereld die we niet zien maar wel voelen. Daarmee was een nieuw thema geboren: energie. Wanneer twee stofjes zich verbinden, ontstaat er iets nieuws. Dit vindt niet alleen plaats in ons lichaam, ook op talrijke manieren om ons heen maar ook in de kosmos. De energie die aan het bestaan ten grondslag ligt, manifesteert zich op allerlei manieren.
Vanuit deze gedachte, ontwikkelde hij een beeldtaal met structuren en indringende kleuren. Het reliëf van de talloze streepjes verf maken de dynamiek tastbaar. De schilderijen roepen vitaliteit op en tegelijk verstilling, ze dagen uit en brengen tot rust, om niet te zeggen: troost