Noordhollands Dagblad 24 september 2020 – door Rien Floris
Kunstenaar Max Carper uit Assendelft ontsnapte in juni aan de dood toen zijn Canta door een trein werd gegrepen omdat het verkeer op de spoorwegovergang van de Guisweg in Zaandijk vast stond. Hij schilderde het drama van zich af. Inmiddels heeft hij zich ook op corona gestort en wat dat met hem deed.
Max heeft een autistische stoornis en woont in een beschermde woonvorm bij Odion in Assendelft. Hij schildert bij Artiance in Alkmaar. De coronatijd waarbij hij nagenoeg in isolatie leefde, heeft zijn sporen nagelaten. ,,Ik heb vijf maanden opgesloten gezeten en de muren kwamen echt op me af. Ik heb het heel moeilijk gehad en kreeg woedeaanvallen. Ik heb zelfs een keer een gat in mijn deur geslagen, zo boos was ik. Ik ben een extravert iemand en ik houd van mensen, dan is opgesloten zitten door corona killing.’’
Kunstfeestje
Zijn coronaschilderijen en de cantacrash zijn komend weekeinde te zien in Zaansgroen waar hij samen met Dario Borchetta exposeert. Ze kennen elkaar uit het Alkmaarse kunstcentrum Artiance, een werkatelier voor mensen met een beperking. Max wordt 29 september 30 jaar en dat wil hij vieren met een kunstfeestje samen met Dario.
Vrienden verloren
,,Ik heb vrienden verloren door de coronacrisis. Nog maar één vriend mocht me één keer per week bezoeken en dan maar twee uur. Verder mocht ik een keer per week naar mijn ouders. Voor een sociaal persoon als ik, is dat vreselijk. Als er weer een coronagolf komt met een lockdown, ga ik de psychiater vragen of hij me medicijnen kan geven.’’
Hij schilderde zichzelf als een figuur die door een andere persoon wordt gestoken in een verlaten landschap, een vat met kernafval op de achtergrond, zo desolaat voelde hij de coronastress toeslaan. Een ander werk gaat over coronagekte en in een schilderij spoelt hij het virus weg in een put.
Laatste vliegtuig
,,Toen de corona uitbrak, zat ik op Tenerife. Een kilometer van dat hotel dat in lockdown ging. Ik kon nog net het laatste vliegtuig naar huis pakken en toen werd het eiland zo ongeveer afgesloten. Op het vliegveld waren mensen die al 48 uur wachtten op een vliegtuig. Complete gekte.’’ Ook die ervaring werd aan het doek toevertrouwd. Compleet met een coronazon.
Max haalt zijn inspiratie uit de Cobra-beweging, de Aboriginals en hun muziek (hij speelt zelf didgeridoo). Sommige werken zijn gemaakt op muziek.
Zijn gruwelervaring met de cantacrash is overigens te koop (295 euro). ,,Ik heb het van me af geschilderd en hoef er niet aldoor aan te worden herinnerd, dus ik hang het thuis niet op.’’
Rauw
Dario Borchetta maakt surrealistisch werk. Hij heeft een Nederlandse moeder en Italiaanse vader. Rond zijn negende verhuisde hij met moeder en zus naar Nederland. Om deze emotionele gebeurtenis de baas te bieden, begon hij op school voor het eerst te tekenen.
Zijn eerste tekeningen waren rauw en simpel, maar vooral doorspekt van zwarte humor. Geïnspireerd door de media van toen (tekenfilms zoals Digimon) ontwikkelde hij een vrije maar ruwe stijl. ,,Ik houd van enge dingen en kwam via internet allerlei medische dingen tegen die ik ben gaan tekenen. Heel organisch allemaal. Het is geen aanklacht, maar we verschuilen ons vaak achter mooie dingen; terwijl er ook veel lelijke dingen zijn. Het is vlezige horror. Het is moeilijk om dat te exposeren want mensen vinden het nogal heftig of ongemakkelijk om naar te kijken.’’
Max en Dario; een unieke expositie met surrealistisch werk in combinatie met naïeve Outside art. Op zaterdag 26 en zondag 27 september van 13-17.00 in Zaansgroen, een voormalige timmerfabriek. De expositieruimte is gesitueerd in de Zeemansstraat 54 in Zaandam. Vrij entree.