Het begint bijna net zo’n traditie te worden als het schansspringen op 1 januari. Het fotojaaroverzicht van ’stadsfotograaf’ Erik Esteie in Zaansgroen was alweer toe aan de achtste editie. „Zonder corona, was dit de tiende keer geweest.”

Tekst: Frenk Klein Arfman – Foto’s Pascal Fielmich

ZAANDAM Elke dag maakt Esteie enkele foto’s in Zaandam. Doorgaans doet hij dat als hij op weg is van zijn werk bij de Technische Unie in Amsterdam naar zijn woonplaats Zaandam. Dan vangt hij wat hem opvalt voor de eeuwigheid met zijn camera. Hij schat dat hij per jaar ’toch wel duizenden foto’s’ maakt. „Ik neem elke dag minimaal van een ding of event een foto. En dan maak je er altijd een paar, dus ga maar na…”

Eind oktober begint het ’al te kriebelen’, vertelt hij in de expositieruimte, omringd door een kleine zeventig door hem geselecteerde foto’s uit 2023. „Dan begin ik al met het maken van een eerste selectie. Ik denk wel eens dat ik inmiddels alles al heb gehad, maar dat blijkt steevast niet het geval.”

Sneue kermis

De selectie van dit jaar bevat onder meer foto’s van de kermis (’Al was het een beetje sneue kermis dit jaar’) en van de levende standbeelden. „Dat vind ik erg knap wat die gasten doen.” Hij vindt het moeilijk zelf een favoriet uit te kiezen. Hij wijst op een foto van een muurschildering van een dame met blote borsten. Althans, die waren in eerste instantie bloot. „Die vind ik wel grappig. Iemand heeft al over die borsten heen geschilderd, als censuur. En daaronder heeft dan weer iemand daarop gereageerd met de woorden ’Het zijn maar toeten. Preuts Zaandam’. Het bracht dus wel wat teweeg.” Ook de foto van een van de muurschilderingen van straatartiest BC Enobe vindt hij mooi. „Dat is een Poolse jongen, die met enige regelmaat zijn eigen interpretaties van Zaans werk van Monet ergens op een muur schildert. Erg mooi.”

Apart is ook de foto van een hond die uiteen lijkt te vallen. Gelukkig betreft het een zandsculptuur van een hond.

Katten

Te midden van de Zaanse kiekjes, figureren ook acht fraaie foto’s van straatkatten. „Die heb ik gemaakt tijdens mijn vakantie in Istanboel. Ik heb wat met katten. Ze worden daar overigens goed verzorgd hoor. Al kun je soms wel aan ze zien dat ze op straat leven. Want soms ontbreekt bijvoorbeeld een stukje van een oor door een gevecht.”

Esteie vertelt het tussen het begroeten van bezoekers door, die hij steevast voorziet van koffie. Met regelmaat stappen nieuwe kijkers binnen. Drie collega’s van Erik turen ook naar de muren vol foto’s. Wisten zij van de hobby van hun collega? Frans: „Nee, ik hoorde het onlangs pas. Had het ook niet van hem verwacht. Leuk om een andere kant van collega’s te leren kennen.” Of ze hem ook wel eens tippen? Erik: „Nee, heel zelden. Wat dat betreft zijn het slechte collega’s, haha.”

Nooit leed

Esteie heeft zo zijn regels bij het fotograferen. „Ik fotografeer nooit leed. Dat vind ik ongepast. En ik ben ook terughoudend met het in beeld brengen van personen. Omdat ik het toch publiceer. En vragen wil ik het ook niet, want ik hou niet van geposeerde foto’s, en die krijg je dan.’’

De grootste spanning is er bij Esteie vanaf zodra zijn foto’s aan de muren hangen, voor de tweedaagse expositie. „Als ze eenmaal hangen, geniet ik eigenlijk alleen nog maar.”