Landschappen en dorpsgezichten in water en pigment, gevangen op papier: aquarel. Een stoere, spontane techniek, die altijd weer verrassingen oplevert. Maar ook in zijn oliewerken – op paneel of doek – altijd een wisselend spel van wind en water, van zon en spiegelingen. Of van woeste wolkenluchten, die samen met de meeuwen over het vlakke polderland scheren. En toch: verstilde werken, klassiek in een modern jasje – bijna altijd ontdaan van menselijke bedrijvigheid. Sinds 1990 is autodidact Ger Zaagsma aquarellist. Ooit volgde hij een cursus bij Komma, de voorloper van het huidige Fluxus.
Ger heeft een voorliefde voor luchten. Liefst niet van die saaie blauw, maar grauwe. „Ik houd wel van mooi weer, maar niet om te schilderen”, zegt hij. „Toen we in Jisp woonden en ik via het Jisperdijkje naar Purmerend fietste kwam ik soms ‘met de billen in de berm’.” Dan kon hij liggende op zijn rug heel lang naar die lucht kijken. Die kleuren en vormen zitten opgesloten in zijn hoofd en hij gebruikt de beelden als het hem uitkomt. Veel van zijn werken zijn verstilde landschappen. Mensen zie je weinig bij hem, soms om perspectief of diepte te benadrukken. Al vindt zijn vrouw dat hij heel goed mensen kan schilderen. Olieverf is nu zijn passie. „Ik dacht altijd dat ik alleen een aquarellist was” zegt hij. Dus maakte hij veel aquarellen. „Geen aquarel kan ooit hetzelfde zijn. Verf en water mengen zich vanzelf.” (tekst Ron Amesz)
‘Buiten’ maakt hij snelle schetsen en tekeningen of foto’s. ‘Binnen’ werkt hij het liefst zonder mensen om zich heen. Hij heeft een prettig werkatelier aan het Pakhuis plein naast de Stoomhal in Wormer. Voor olieverf heb je ruimte nodig. Thuis heeft hij nog een klein atelier, waar hij aquarellen maakt en tekent. De ruimte in Wormer heeft geen daglicht, maar is groot genoeg om zijn olieverfschilderijen te maken. Hij werkt ‘puur uit de tube’. Zonder verdunner of mediums brengt hij de olieverf direct aan. (tekst Ron Amesz)