Joanne Zegers is bezig zichzelf opnieuw uit te vinden. Na jaren de grote horizon te hebben geschilderd wil zij de ruimte herindelen: aanraakbaar, doorzichtig en ondoorgrondelijk tegelijk. De ruimte van de horizon ligt nu achter het schilderij, schemert verlangend door de lagen heen. De fascinatie voor het licht is gebleven net als de herinnering aan een landschap dat alleen bestaat in de verbeelding.
