Het was Karei Appel (1921-2006) die Eiko Maruyama op het idee bracht om kunstenaar te worden. Dat kwam niet zozeer door zijn schilderijen, maar vooral door de man zelf. Als medewerker van The Japanese Journal mocht Eiko de Cobra-kunstenaar in 199S interviewen in New York. Een sensationele ervaring, aldus Eiko, die vier uur lang met Appel sprak over kunst en zijn kijk op het kunstenaarschap. Het kinderlijke, speelse en kleurrijke van Appel en de Cobra-beweging is terug te vinden in haar eigen werk. In Assendelver Max Carper, die ze vorig jaar op een expositie leerde kennen, vond ze een geestverwant. Dit weekend tonen zij schilderijen, poppen, beelden en linosnedes in galerie Zaansgroen.

Ik wil dat mijn schilderijen overdag én ’s nachts gloeien

Beiden vinden inspiratie in Cobra en muziek. Max is daarnaast geïnteresseerd in Aboriginal kunst. Max. die een vorm van autisme heeft, visualiseert in zijn kunst zijn dromen. Daarmee wil hij laten zien en voelen hoe het is om een psychose te hebben. Sommige werken maakte Max op muziek. Eiko maakt zelf muziek. ..Ik ben gek op dj’s en hou van componeren. Eerder al maakte ik een mix van een eigen compositie en muziek van straatartiesten uit Nieuw-Zeeland.” Om die reden figureren dj-dieren in haar schilderijen en animaties. Ook houdt ze van Pikachu. de ster van het PokCmon-spel. en ook dat vertaalt ze naar het doek. „Ik ben nooit gedeprimeerd als ik schilder. Ik heb altijd veel plezier in het maken van kunst. Net als Max trouwens. Hoe meer ik schilder, hoe meer ik in mezelf geloof en van mezelf hou.”

Rietveld

Eiko studeerde kunst aan de George Washington University in de Verenigde Staten en de Rietveld Academie in Amsterdam. Wanneer ze naar Nederland kwam. weet de Japanse niet precies. „Dat is al zo lang geleden.” Ze woont in Amstelveen, waar een grote groep Japanse expats woont. Eerst werkte ze bij het Japanse consulaat, sinds enkele jaren is ze fulltime kunstenaar. Zodra er een expositie in zicht komt. is ze op haar best. „Voor mij is schilderen geen dagelijkse plicht. Ik ben geen kunstenaar die elke dag een beetje schildert. Ik heb een bepaalde spanning om te schilderen en die vind ik als ik veel werk moet maken voor een expositie. Ik heb wel eens aan twaalf schilderijen tegelijk ge¬werkt. Al was dat wel een beetje te veel.” Het woord vrolijk kenmerkt Eiko’s kunst het beste. Ze houdt van glitter en glans. „Ik meng mijn verf nooit met water, maar met ‘golden gloss medium’. Daar krijgt het een mooi glanzend effect van. Ik gebruik altijd Japanse kalligrafie-kwasten en daar werk ik heel snel mee. Liefst op grote doeken, want daarin kan ik mijn energie beter kwijt. Vaak ook gebruik ik black-light-verf. Mijn schilderijen wil ik niet alleen overdag zien gloeien, maar ook ’s nachts.”

José Pietens, donderdag 20 september 2018