Voor Jos Franke is de intentie en het proces gelijk aan dat van een wetenschapper. De noodzakelijke wens iets te laten zien, te laten ervaren van wat ervoor niet was. Het gaat niet zozeer om nieuwe werkelijkheden te tonen, maar om werkelijkheden te tonen die er al eeuwig zijn, echter meestal verborgen. Werkelijkheden die zichtbaar worden door de inzet, vaardigheid en geduld van de kunstenaar. Werkelijkheden die bij de toeschouwer herkenning oproepen, zodat deze gaan bestaan. Waar de wetenschap voor haar bewijsvoering haar bewijs ontleent aan beproefde methoden en technieken en onafhankelijk is van de toeschouwer. Daar is Jos als kunstenaar juist voor de bewijsvoering afhankelijk van de aanwezigheid van de toeschouwer. Immers zonderde toeschouwer is er geen zichtbare gedeelde werkelijkheid.
“Mijn werk gaat over het oordeelvrij kunnen waarnemen van alles wat er is. Het mooie en het lelijke, het goede en het slechte, het waardevolle en het waardeloze, het openbare en het geheime. Omdat naar mijn mening alles wat er in ons leven is van evenveel waarde is. Oordeelvrij is niet hetzelfde als kritiekloos. Kritiek mag er altijd zijn op de wijze van productie, weergave, vorm en presentatie van het kunstwerk. Een oordeel echter over het onderwerp hindert de open blik die noodzakelijk is om een werkelijkheid die ik als kunstenaar bedoeld heb weer te geven te kunnen ervaren.”